Opuszczony dwór w Tarchałach Wielkich

Tarchaty Wielkie występują w dokumentach co najmniej od 1271 roku. W roku 1579 właścicielami byli Jakub Boniński i Paweł Krakowski oraz Tarchalscy vel Tarchatowie herbu Zagłoba. W rękach tych ostatnich były jeszcze w XVII wieku. W1649 roku Bolesław Leszczyński herbu Wieniawa kupił Tarchały, które włączył do dóbr przygodzickich.

Częścią tych dóbr pozostawały aż do okresu międzywojennego. W 1926 roku Tarchały Wielkie były własnością ordynata przygodzickiego księcia Ferdynanda Radziwiłła. Majątek liczył 349 hektarów.

Z dawnego majątku zachował się zespół dworski usytuowany w zachodniej części wsi (ul. Raszkowska ). Składa się z dworu dzierżawcy, parku  a także części folwarcznej. Charakterystycznym obiektem jest zniszczony dwór o cechach  klasycznych, pochodzący z 1 połowy XIX w. Jest to budynek murowany, otynkowany, założony na planie prostokąta dziewięcioosiowy, parterowy, z poddaszem, częściowo przystosowany do celów mieszkalnych, podpiwniczony, nakryty dachem naczółkowym.

Od strony północnej, na osi, znajduje się ganek frontowy wparty na dwóch kwadratowych, murowanych filarach, nakryty daszkiem dwuspadowym z okapami, poprzedzony wielostopniowymi schodami. ganek został przebudowany w XX w. Od strony ogrodu elewację rozpoczłonkowuje  pseudoryzalit zamykający wnętrze salonu.  

Na wysokim cokole widać ślady boniowania. Otwory okienne parteru są prostokątne, w opaskach dochodzących do profilowanych nadokienników. Pod oknami dekoracyjne płycizny. Obiekt jest bardzo zniszczony, popada w ruinę.  Jeszcze niedawno służy do celów mieszkalnych pracownikom zakładu PGR. Obecnie opuszczonym dworem dysponuje Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Budynek dworu położony jest w parku krajobrazowym o pow. 1,6 ha. złożony w połowie XIX w. Park rozplanowany jest w rzucie czworoboku ze ściętym narożnikiem pd. -zach.

foto: facebook.com/Dolina Baryczy