Tomasz Wójcicki SWEETEK

Wiek XIX jest okresem narodzin fotografii. W pierwszym okresie rozwoju technicznego królowały dagerotypy i płyty szklane wykonane techniką mokrego kolodionu. Opracowana przez Federicka Archera w 1848 roku technika kolodionowa, ze względu na swoje nowatorskie rozwiązania i uniwersalność zastosowań królowała w drugiej połowie XIX wieku.
W latach 60. cała nowoczesna Europa zwariowała na punkcie fotografii. Fotografowano architekturę, krajobrazy, wojny, ale również portretowano sławnych i bogatych ludzi, polityków.

Lublin nie pozostawał z tyłu, poza falą ówczesnej nowoczesności. Już w 1856 roku dwaj berlińscy fotografowie Ernst i Filitz przybyli do naszego miasta (przyp. Lublina) i otworzyli zakład w Hotelu Bawarskim Józefa Przybylskiego przy Krakowskim Przedmieściu 133 (dziś 11). Ale 4 listopada 1864 roku do lubelskiego magistratu zwrócił się z prośbą Karol Grundhand: „Pragnąc nadal utrzymywać w tutejszym mieście w domu pod numerem 167 (Krakowskie Przedmieście 66) zakład fotograficzny, upraszam Szanowny Magistrat o wyjednanie mi na ten cel potrzebnego koncensusu”.

Zaraz potem powstały zakłady Włodzimierza Grabowskiego, Alojzego Rzymkowskiego. Aleksander Nowaczyński założył zakład w gmachu pokapucyńskim przy ulicy Krakowskie Przedmieście.

Fotografia atelierowa rozwijała się bardzo dynamicznie. Niestety w parze nie szedł rozwój fotografii ulicznej. Było to spowodowane kłopotami technicznymi przy wykonywaniu zdjęć na ulicach Lublina.

Umieszczone na naszej wystawie prace pokazują tę, nieznaną dziedziną lubelskiej fotografii. Ekspozycja składa się z ambrotypów powstałych zarówno w Atelier, jak i w zaułkach lubelskiego starego miasta.

Eksponowanie na komodzie własnego wizerunku oraz wizerunku swojej rodziny uwiecznionego na szklanej płycie, stanowiło swoistą modę pod koniec XIX wieku, szczególnie wśród osób związanych ze sztuką, ludzi światowych i chcących uchodzić za nowoczesnych mieszczan.
Nasze Atelier.historyczni od samego początku swojego istnienia daje taką możliwość wszystkim chętnym.