Kościół idzie z czasem, postępem i osiągnięciami - Penitencjaria Apostolska przygotowała zaktualizowaną listę grzechów ciężkich. Okazało się, że użytkownicy internetu mają całkiem sporo na sumieniu.
Pełna lista nowych grzechów ciężkich, z których trzeba się wyspowiadać po wcześniejszym żałowaniu, wygląda następująco:
Z czego należy się wyspowiadać:

-antykoncepcja hormonalna
-używanie antykoncepcyjnych wkładek domacicznych
-in vitro
-branie i handel narkotykami
-seks pozamałżeński z osobami tej samej płci
-oglądanie filmów pornograficznych, w tym pornografii dziecięcej
-pedofilia
-seks ze zwierzętami
-seks z użyciem przedmiotów, takich jak np. wibrator czy dmuchana lalka
-sprzedawanie przez internet swojej cnoty
-hejtowanie w internecie (obrażanie innych internautów, wyzwiska, oczernianie, dręczenie)
-przekręty finansowe
-oszustwa przez internet, telefon
-apostazja
-neopogaństwo
-zanieczyszczanie środowiska
-mobbing
-genetyczne eksperymenty
-wyścig szczurów
-produkcja niezdrowej żywności
-nadmierne bogacenie się

Są takie grzechy, za które ksiądz absolutnie nie rozgrzeszy pokutnika. Nawet, gdy ten wyzna mu grzech, żałuje i chce zadośćuczynić. I wcale nie jest to zabójstwo czy zdrada. Duchowny nie udzieli rozgrzeszenia za:

1. Życie w konkubinacie.
Ksiądz nie może udzielić rozgrzeszenia osobie, która mieszka i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z partnerem, a nie są w związku małżeńskim. Dzieje się tak dlatego, bo taki wierny nie ma możliwości na postanowienie poprawy, bo przecież po spowiedzi i przystąpieniu do sakramentu powróci do „życia w grzechu”, czyli w konkubinacie. A żeby ksiądz udzielił rozgrzeszenia, wierny musiałby wyprowadzić się od partnera zaraz po spowiedzi.
2. Życie w powtórnym związku, bez unieważnienia małżeństwa
Małżeństwo zawarte w kościele katolickim jest nierozerwalne. Kościół nie uznaje bowiem rozwodów. Taki związek można tylko unieważnić w sądzie archidiecezjalnym. Życie w powtórnym związku, nawet z osobą innego wyznania i po otrzymaniu rozwodu cywilnego, jest grzechem, którego nie można rozgrzeszyć.
3. Aborcja
jest uznawana w kościele katolickim za zabójstwo własnego dziecka. Zgodnie z nauką kościoła, rozgrzeszyć z niej może tylko biskup
4. Formalne odstępstwo od wiary, czyli tzw. apostazja
oznacza oficjalne porzucenie wiary katolickiej. W pierwotnym znaczeniu apostazja oznaczała całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej. Ten termin został również adaptowany do ogólnych pojęć religioznawczych. Jest też wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie. Ten grzech może zdjąć jedynie biskup.
5. Pobicie lub zabójstwo biskupa.
Z tego grzechu nie może rozgrzeszyć zwykły ksiądz. Pobicie lub zabójstwo biskupa należą do grzechów zastrzeżonych biskupowi.
6. Usiłowanie odprawiania mszy św. lub udzielenie rozgrzeszenia przez osobę, która nie ma święceń kapłańskich.
Tego grzechu również nie może zdjąć zwykły ksiądz. Rozgrzeszenie z niego też należy do kompetencji biskupa.
7. Próba zawarcia małżeństwa przez księdza lub osobę zakonną
8. Zabicie własnego dziecka.
Tak samo jak w przypadku aborcji, rodzica, który zabił własne dziecko, rozgrzeszyć może tylko biskup albo osoba wyżej od niego postawiona
9. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu.
Grzech przeciwko Duchowi Świętemu to według teologii chrześcijańskiej jedyny grzech, o którym Jezus powiedział, że nie będzie odpuszczony. Mówią o nim słowa Ewangelii św. Mateusza: „Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym”.
Katechizm Św. Piusa X wymienia sześć grzechów wymierzonych przeciwko Duchowi Świętemu:
- o łasce Bożej rozpaczać;
- przeciwko miłosierdziu Bożemu zuchwale grzeszyć;
- uznanej prawdzie chrześcijańskiej się sprzeciwiać;
- bliźniemu łaski Bożej zazdrościć;
- na zbawienne napomnienia zatwardziałe mieć serce;
- rozmyślnie trwać w niepokucie
10. Znieważenie Najświętszego Sakramentu, czyli tzw. świętokradztwo.
Jeśli wierny znieważy Najświętszy Sakrament, np. przez podeptanie go, przyjęcie bez spowiedzi i otrzymania rozgrzeszenia albo w jakikolwiek inny sposób, to z takiego grzechu rozgrzeszenia może udzielić tylko Stolica Apostolska. Jest to grzech śmiertelny, zaliczany do najcięższych wg prawa kanonicznego.
11. Zdradzenie przez księdza tajemnicy spowiedzi.
Jeśli ksiądz zdradzi tajemnicę spowiedzi wiernego, rozgrzeszenie może uzyskać tylko od papieża.
12. Przyjęcie przez księdza sakry biskupiej bez zgody papieża
13. Pobicie lub zabicie papieża.
Taki grzech może zdjąć z kogoś jedynie Stolica Apostolska.
Kiedy spowiedź jest nieważna
Zgodnie ze społeczną nauką kościoła, za nieważną uznaje się spowiedź wtedy, gdy w wiernym nie ma żalu za grzechy albo postanowienia poprawy. Jeżeli celowo nie wyjawiamy księdzu jakiegoś grzechu i przystępujemy do komunii św, narażamy się na popełnienie śmiertelnego grzechu świętokradztwa.
Kwestia zadośćuczynienia
Zgodnie z pięcioma warunkami dobrej spowiedzi, rozgrzeszenie jest całkowite tylko wtedy, gdy zadośćuczynimy popełnione grzechy. Oznacza to np. że przeprosimy osoby, które skrzywdziliśmy, naprawimy materialne szkody spowodowane kradzieżą czy pojednamy się z osobą, którą dotknął nasz grzech. Pięć warunków dobrej spowiedzi to:
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Szczera spowiedź
5. Zadość uczynienie Panu Bogu i Bliźniemu.
Są takie grzechy, za które ksiądz absolutnie nie rozgrzeszy pokutnika. Nawet, gdy ten wyzna mu grzech, żałuje i chce zadośćuczynić. I wcale nie jest to zabójstwo czy zdrada. Duchowny nie udzieli rozgrzeszenia za: