Michalkiewicz w Ostrowie

Stanisław Michalkiewicz jest wykładowcą w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. W latach 70. zakładał wraz z Wojciechem Ziembińskim i Andrzejem Wojciechowskim Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1972 rozpoczął pracę w piśmie "Zielony Sztandar" w dziale łączności z czytelnikami. Pod koniec 1977 pod jego redakcją ukazał się pierwszy numer tygodnika "Gospodarz". Publikował w tym czasie również w drugoobiegowym piśmie "Opinia" pod pseudonimem Andrzej Stanisławski. W tym okresie Michalkiewicz podjął dodatkową pracę tłumacza w warszawskim oddziale Agencji Prasowej „Nowosti” i wszystkie zarobione tam pieniądze przeznaczył na finansowanie druku „Gospodarza”. Po utworzeniu w 1980 NSZZ "Solidarność" nawiązał współpracę z drugoobiegowym wydawnictwem "Krąg", kierowanym przez Wojciecha Fałkowskiego i Andrzeja Rosnera. Był przewodniczącym komisji zakładowej „Solidarności”.

Jesienią 1983 roku wraz z Marianem Miszalskim rozpoczął wydawanie podziemnego pisma „Kurs”, co zainaugurowało powstanie wydawnictwa o tej samej nazwie. Było to przedsięwzięcie samofinansujące się. Pod koniec marca 1982, pod szyldem wydawnictwa „Krąg”, publikuje książkę Andrzeja Alberta (prof. Wojciech Roszkowski) „Najnowsza historia Polski” w nakładzie nieco ponad 1000 egzemplarzy. W 1987 wraz z innymi sygnatariuszami (m.in. Stefanem Kisielewskim) podpisuje akt założycielski stowarzyszenia Ruch Polityki Realnej, przekształconego później w partię Unia Polityki Realnej. 

W latach 1991- 1993 zasiadał w Trybunale Stanu. Był autorem projektu polskiej konstytucji, w którym zawarty był m.in. zakaz uchwalania budżetu z deficytem. Był też autorem projektu nowelizacji kodeksu karnego, przewidującej przywrócenie kary śmierci. Deklaruje się jako konserwatywny liberał. W latach 1997- 1999 pełnił funkcję prezesa, a od 2004 do 18 kwietnia 2005 wiceprezesa Unii Polityki Realnej.