Najstarszy budynek w powiecie ostrowskim przechodzi kapitalny remont (foto)

Kościół p.w. Świętego Jana Chrzciciela powstał w pierwszej ćwiartce XVI w. (prawdopodobnie w 1521 r.). Zbudowany z fundacji cysterek ołobockich. Remontowany był w 1744, 1752 (dobudowa wieżyczki na sygnaturkę i wymiana gontów) i 1777 r. W 1835 r. dobudowano kruchtę, a w 1868 r. wzmocniono konstrukcję ścian. Restaurowany w latach 70 XX w. i w 2000 r.
Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Zaliczany do grupy późnogotyckich kościołów odmiany wielkopolskiej. Orientowany. Mniejsze prezbiterium od nawy, trójbocznie zamknięte z boczną zakrystią. Z boku nawy kruchta. Dach jednokalenicowy, dwuspadowy z dużym okapem, zwłaszcza wokół prezbiterium z zaczepami, kryty gontem. W centralnej części wieżyczka na sygnaturkę. Zwieńczona blaszanym hełmem cebulastym z latarnią i chorągiewką z datą „1777”. Od tyłu pod okapem na zewnątrz kościoła zawieszono dwa dzwony z 1746 i 1799 r. Wewnątrz strop płaski wspólny dla nawy i prezbiterium. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Belka tęczowa z ludową Grupą Pasyjną z XIX w. Późnorenesansowe: ołtarz główny (typu szafiastego) z ok. 1600 r., ołtarz boczny i ambona z 1 poł. XVII w. Drugi ołtarz boczny barokowy z 2 poł. XVIII w.

Kościół pw. Jana Chrzciciela pochodzi z XVI wieku, co stawia go obok najstarszych drewnianych obiektów sakralnych w Wielkopolsce (patrz. Tarnowo Pałuckie, Blizanów i Koźmin Wielkopolski). Aż dziw bierze, że świątynia wzniesiona z takiego materiału może nieprzerwanie trwać w swoim miejscu przez setki lat. Jej fundatorem był konwent sióstr cysterek. Kościół szczęśliwie uniknął większych modernizacji i prezentuje sobą styl późnogotycki. Jak powinien wyglądać obiekt sakralny takiego typu? Otóż, jest to świątynia jednonawowa z węższym prezbiterium. Typową cechą jest także wysoki, dwuspadowy dach z szerokim okapem wokół części prezbiterialnej. Ciekawostką kościoła są jego okna umieszczone od strony północnej, wycięto je dopiero w XVIII wieku z uwagi na wcześniejsze wierzenia, że ta strona świata to strefa złych mocy. Starano się zatem ograniczyć w ten sposób dostawanie się sił nieczystych do miejsca świętego. Przekraczając drzwi świątyni przenosimy się jakby w czasie. Na każdym kroku czuć historię i minione wieki, możemy sobie w łatwy sposób wyobrazić jak przeżywano tutaj mszę świętą setki lat temu. Okazja, aby zobaczyć jej wnętrze zdarza się niestety niezwykle rzadko, takim dniem jest odpust św. Jana Chrzciciela i dzień Wszystkich Świętych. Nawet wtedy msza święta odprawiana jest na zewnątrz, z uwagi na niedostateczną wielkość świątyni dla tak licznie zgromadzonych wiernych. Co kryje się za drewnianymi ścianami? Przede wszystkim cenny późnorenesansowy ołtarz główny z dwoma skrzydłami. W polu środkowym możemy podziwiać Chrzest Chrystusa autorstwa wrocławskiego artysty Adama Scholza z 1600 roku. Na bocznych skrzydłach widnieją postacie św. Jana Ewangelisty i św. Michała Archanioła, a na odwrocie zostało umieszczonych osiem scen Męki Pańskiej. Jeszcze jeden późnorenesansowy ołtarz, pochodzący z połowy XVII wieku, znajduje w nawie od strony południowej. Umieszczono w nim obraz św. Walentego. Natomiast ołtarz boczny od strony północnej, z płótnem Matki Boskiej Częstochowskiej, jest młodszy i reprezentuje styl barokowy.
Po kasacie klasztoru cysterek parafia z drewnianego kościółka przeniosła się do świątyni poklasztornej. Wtedy to mieszkający w okolicy protestanci postanowili przejąć opuszczony obiekt, jednak ich plany się nie powiodły. Jednym z powodów było umiejscowienie świątyni na cmentarzu wśród katolickich grobów, co właściwie wykluczało taką decyzję. Przez wiele lat to miejsce było jedynym cmentarzem w parafii ołobockiej. To właśnie tutaj pochowano Pawła Brylińskiego – ludowego artysty z Wieruszowa żyjącego w XIX wieku. Jego grób niestety nie zachował się do naszych czasów. Możemy natomiast wspomnieć istnienie tego zdolnego człowieka wpatrując się w figurę św. Józefa z Dzieciątkiem jego autorstwa znajdującą się na kruchcie kościoła.
Dawniej w pobliżu stał jeszcze ludowy słup z rzeźbami, jednak obecnie znajduje się on w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wiele z ołobockich skarbów zostało rozproszonych po Polsce, wspomnę jeszcze o najstarszym zachowanym w naszym kraju zabytku rzeźby romańskiej, pochodzącym z połowy XII wieku - Madonny z dzieciątkiem, przedstawiającym Marię jako Stolicę Mądrości, znajdującą się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

Zdjęcia z remontu: Adrian Matys

Napisz komentarz

Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj

---

Jak chcesz się przedstawić?